مرتضی عامری قدم دوم سئوال 45 الی 50

برگرفته از کتاب کارگاه بهبودی نوشته مجتبی دشتی

45. آیا امروز از یک نیروی برتر از خودم درخواست کمک کرده‌ام؟ چگونه؟

بله ـ چرا که من متوجه شده‌ام با داشتن غرور، دور بودن از تواضع و فروتنی هیچ‌گاه نخواهم توانست در بهبودی‌ام رشد کنم. امروز نیازهای روزانه‌ام را به خدا واگذار می‌کنم و فقط درخواست راهنمایی و مدد از او دارم. باید دریچه‌ي ذهنم را بازگذارم و این را بدانم تمام سوالات دنیا را پاسخگو نیستم و نیازمند راهنمایی و کمک هستم اعتماد کنم. من درخواست‌هایم را به صورت یک رفتار معمول شده برنامه‌ریزی می‌کنم تا به صورت روزانه از فیضهاي خداوند بهره‌مند گردم.

46. آیا امروز از راهنمایم کمک خواسته‌ام یا به جلسات رفته‌ام یا در دسترس دیگر معتادان در حال بهبودی بوده‌ام؟ نتایج آن چه بوده؟

بله ـ هر موقع احساس می‌کنم در مورد چیزی تجربه‌ای ندارم با راهنما مشورت می‌کنم در جلسات حضور پیدا می‌کنم و در حد توانم خود را در دسترس دیگر معتادان قرار می‌دهم در نتیجه به آرامش می‌رسم و امروز تا حدی به تعادل رسیده‌ام و با در میان گذاشتن آن چیزی که دارم آن را حفظ نموده و از اعتمادی که کرده‌ام سرخورده نیستم و از خود احساس رضایت دارم. در قدم نهم کتاب پایه در مورد اینکه چه زمان‌هایی احتیاج به کمک داریم خود موفقیت بزرگی تلقّی شد و می‌گوید: ما باید در عمل به خودمان ثابت کنیم که به کمک نیاز داریم. در تماس بودن با قدم‌ها، سنت‌ها و خدمت به ما کمک زیادی می‌کند تا به این باور برسیم که نیاز به کمک گرفتن داریم تا خودمحوری‌های‌مان تعدیل یابد. متاسفانه بيشتر ما وقتی درخواست کمک می‌کنیم كه روبه‌راه نیستیم در حالي كه وقتي حال‌مان خوب است فکر می‌کنیم احتیاجی به دریافت کمک نداریم. .( منبع قسمتی از کتاب کارگاه بهبودی نوشته مجتبی دشتی چاپ دهم@socialpathologist)

https://s6.uupload.ir/files/۲۰۲۳۱۱۲۰_۱۶۳۷۵۰_d6rs.jpg

47. انجام چه اعمالی می‌تواند به من در فرایند ایمان‌آوری کمک کند؟

تواضع و فروتنی، امید، باور، مشورت و عملکرد، پیدا کردن باورهای جدید و مثبت، اعتماد به خداوند و درخواست کمک از آن برای حل مسايل، تسلیم شدن و پذيرش اینکه من قدرت مطلق نیستم و یک معتادم، دعای روزانه، قرار دادن شواهد عینی در مقابلم برای باور بیشتر، ادامه دادن قدم‌ها و بالابردن سطح آگاهي از اصول برنامه، زندگی، خودم و خداوند و در نهايت امید داشته باشم که اعتمادی که از طریق اعتقاد به دست آورده‌ام مرا در مسیر بهبودی کمک خواهد کرد و برای شناخت خداوند لازم است تا بیشتر با او باشم و ارتباط برقرار کنم.

48. من چه اعمالی انجام می‌دهم تا بر توقعات غیرواقعی خود در مورد پیدا کردن سلامت عقل غلبه کنم؟

تند پیشروی کردن در بهبودی یک توقع غیرواقعی است. اعمالی که انجام می‌دهم عبارتند از: کشف قابلیت‌های درونی‌ام، درک این مطلب که همان‌طور که من اشتباه می‌کنم دیگران هم ممکن است اشتباه کنند، مشورت کردن و درخواست کمک خداوند، روی تصوراتم پافشاری نکنم، با صبر و حوصله فرایند برگشت سلامت عقل را بپذیریم و بدانم که این اتفاق یک شبه انجام نخواهد گرفت و به مرور زمان قابل دستيابي است، برای کارهای ناعاقلانه خود سخت نگیرم اما در تلاش برای جلوگیری از تکرارشان جدی باشم، کارهای اشتباه خود را به گردن دیگران و خداوند نیندازم، برای برگشت سلامت عقل نقش خودم را ببینم، توقعات غیرواقعی من از ناآگاهی است، باید بدانم در مسیر بهبودی از چه کسی کمک می‌خواهم، اگر خداوند است درک صحیحی از او داشته باشم.

49. درک من از قدم دوم چیست؟

در قدم دوم پی بردم که خلا ای در درون من است که رفتارهای ناعاقلانه‌ي من به علت همین خلا درونی از من سر می‌زند. نیرویی را جایگزین افکار معتادوار خود کردم و از او درخواست کمک نمودم تا بتوانم بر نقايصم غلبه کنم، در قدم دوم نیروهای منفی خود را شناسایی نمودم، نکته‌ي اساسی در قدم دوم امید است و انسان ناامید مرده است، زمان‌هایی که از خود احساس رضایت ندارم در انکار هستم، متوجه شدم که قدرتی وجود دارد که می‌تواند زندگی، دیدگاه، باورها، ارزش‌ها و تفکر مرا تغییر دهد. یکی از نشانه‌های عدم سلامت عقل، نداشتن آگاهی مثبت بود تمام آگاهی‌های من مخرب و منفی بود. در قدم دوم ایمان، باور، امید، فروتنی و تواضع اصول روحانی می‌باشد و لزومش کاملاً مشهود است. متوجه شدم که فرایند ایمان‌آوری برای رهایی از بسیاری از مشکلات زندگی کارآمد می‌باشد. باور کردم کسانی که در راه سلامت عقل قدم برداشته‌اند سلامت عقل به طور نسبی به آنها بازگشته و به من هم بازخواهد گشت، لحظه‌ای که پذیرفتم این بیماری با من است متواضع شدم. قدم دوم بعد از فرایند ایمان‌آوری مرا به سمت قدم سوم و درک شناخت بیشتر خداوند هدایت نمود.

50. دانش و تجربه‌ي گذشته‌ي من چگونه بر کار کردن این قدم اثر گذاشت؟

تمام تجربه‌هاي من در گذشته به عنوان کارهای ناعاقلانه‌ي من سرمایه‌ای عظیم برای بقا و تضمین بهبودی‌ام می‌باشد. هر چه بهتر تجربه‌ي گذشته را درک نمایم در بهبودی‌ام تاثیرگذارتر خواهد بود. اگر دانش و تجربه‌ي گذشته را نداشتم هیچ کدام از سوالات مطرح شده را پاسخگو نبودم. در گذشته عدم اعتماد و عملکرد نشانه‌ای از عدم سلامت عقل بود، اگر دردها و اشتباهات گذشته نبود هیچ‌وقت این قدم را درک نمی‌کردم. امروز با آگاهی و دورنمایی از گذشته‌ي منفی و مخرب خود سعی در برگشت سلامت عقل دارم و از نیرویی که در قدم بعدی بیشتر با او آشنا خواهم شد درخواست کمک می‌نمایم.( منبع قسمتی از کتاب کارگاه بهبودی نوشته مجتبی دشتی چاپ دهم@socialpathologist)

Facebook: Mojtaba Dashti

Instagram: socialpathologist

Web: www.dashti620.blogfa.com

برچسب‌ها: مرتضی عامری, مجتبی دشتی, اعتیاد, بهبودی

قدم چهارم الانان...